Myśląc o kwiatach w liturgii i aranżacjach przywołujemy treści, które stają się punktem odniesienia dla każdej nowej realizacji, dla wtajemniczania:
Liturgia jest miejscem kultu, czasem spotkania z Bogiem obecnym (KL7 , KKK 1116)
Liturgia jest czasem, w którym otrzymujemy życie od Boga. Jest miejscem, w którym widzimy prawdziwe znaki, które wybrał Pan, w których pozostał z nami obecny.
Dlatego na liturgię przynosimy życie, ofiarujemy to co prawdziwe, w kwiatach
i w prawdziwych znakach ofiarujemy siebie.
Rok liturgiczny jest obchodzeniem misterium Chrystusa. Przez liturgię jest uobecnieniem się zbawczych czynów i zasług swojego Pana, aby wierni zetknęli sie z nimi i dostąpili łaski zbawienia. ( KL 102, KKK 1168-1172)
Dlatego kalendarz liturgiczny informuje nas o przeżywanej liturgii w czasie wskazując na: czas świąteczny , który charakteryzuje się obfitością, czas zwykły i czas oczekiwania charakteryzujący się umiarem, czas postu charakteryzujący się powstrzymaniem.
Mszał i Lekcjonarz w treściach modlitw, obrzędów i w Słowie Bożym odsłania misterium Chrystusa w roku liturgicznym. Jest źródłem treści teologicznych również dla kwiatów
w liturgii i aranżacji przestrzeni.
Przestrzeń liturgiczna symbolizuje i odnosi nas do sakramentalnej obecności Pana: Ołtarz, Ambona, Chrzcielnica, Paschał, Tabernakulum, Kościół.
Dlatego wszystko co pojawia się w przestrzeni liturgicznej, jeśli jest konieczne dla głębszego przeżycia kultu, nazywamy aranżacjami. Boga, który jest Pięknem i źródłem piękna nie potrzebujemy dekorować. Sztuka religijna, sztuka kościelna dąży do wyrażania w jakiś sposób w dziełach ludzkich nieskończonego piękna Bożego (Por. KL 122). Kwiaty i aranżacje wskazują na piękno Boże, służą rozpoznawaniu i prowadzą do spotkania obecnego Pana
w sakramentach Kościoła. Ważne jest by nie zatrzymywały na sobie eksponując bardziej twórcę niż Stwórcę.
Wskazania Kościoła:
Ołtarz (przyozdabianie kwiatami) w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego
Rozdział V. Urządzenie i wystrój kościoła do sprawowania Eucharystii
p. 303 „... Aby zaś uwaga wiernych nie odrywała się od nowego ołtarza, dawny ołtarz nie powinien być specjalnie przyozdabiany.
p. 305 W przyozdabianiu ołtarza trzeba zachować umiar.
W okresie Adwentu należy zdobić ołtarz kwiatami z umiarem odpowiadającym charakterowi tego czasu, bez uprzedzania pełnej świątecznej radości płynącej z Narodzenia Pańskiego.
Zakazuje się przyozdabiać ołtarz kwiatami w okresie Wielkiego Postu. Wyjątek od tej zasady stanowią: niedziela Laetare (4 niedziela Wielkiego Postu), uroczystości i święta,
Dekoracja kwiatowa zawsze winna być umiarkowana. Radzi się ją umieszczać nie na mensie ołtarza, ale raczej obok niego.